خب پاسخ آقای ب هست... ایشون مسئول تمامی رفتارهاییه که باهاش شده... مبناش هم #باوربهجهان_خودساخته هست... اصلا همینه که موفق‌های جهان مسئولیت کامل اتفاق‌هایی که براشون رخ می‌ده رو می‌پذیرن
من بینهایت ذوق کردم از پاسخ درست کسایی که خیلیاشون این ترم با من کلاس نداشتن و خودشون اینا رو می‌دونن... نگاهتون عالیه ولی پیامدهایی داره‌ها؟!... چطوری می‌تونید سر این ادعاتون تو اتفاقات مختلف بمونید؟
مثلا؛ اگه شما سر قرار با کسی، خوش قول باشین و بموقع برید ولی اون بد قول باشه و بی موقع بیاد ناراحت نمیشید دیگه؟ ازش توقع ندارین دیگه؟
یا هنوز کسی که جرمی میکنه و امنیت روانی جامعه رو به هم میزنه مسئول میدونید یا واقعا سر حرفتون هستید و اون جامعه‌ای که جرم دیده رو مسئول اصلی میدونید؟!🧐 (یه رویکرد قضایی تو اروپا داریم که به صورت عملی جامعه رو مسئول می‌دونه و بهش میگن #عدالت_ترمیمی)
____
در جواب دو سوال بالا: باید بین مسئول و مقصر تفاوت قائل شیم... این هنر آقای ب هست که آقای الف بهش احترام می‌گذاره؛ نه آقای الف... اصلا رفتارشونده‌ست که موضوعیت داره نه رفتارکننده... اگه آقای ب لایق احترام باشه، جهان کار خودشو میکنه و بوسیله فرد الف یا بینهایت گزینه دیگه‌ش این کارو میکنه... در مورد عدالت ترمیمی هم یه مثال میزنم... جامعه مثل بدن ما می‌مونه... اگه یه سلول از این بدن، سرطانی و مضر بشه "مسئول" ما هستیم نه اون سلول🤓
اگه میخواهید کاملتر و منسجم در مورد "هفت عادت مردمان موفق" بدونین توصیه میکنم حتما جلسه هشتم از "دوره مدیریت استراتژیک پیشرفته" رو تهیه کنید😊
بله، میخوام جلسه هشتم دوره مدیریت استراتژیک رو داشته باشم... برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید
دیدگاه خود را بنویسید