بنظرم کلاس‌های انگیزشی، و اساتید موفقیت بیشتر از اونی که "آدمای موفق" پرورش داده باشند، افرادی غمگین و افسرده تحویل جامعه می‌دهند!!
چون سراغ چنین مطالبی کسانی می‌رن که خودشون درجه‌ای از جاه‌طلبی رو داشتن و آتش آرزومندی‌شون بصورت افسارگسیخته‌ای شعله‌ورتر میشه!! و بعد از چندسال تقلّا و تلاش می‌بینن نه حال‌شون خوب‌تر شده و نه نسبت به تلاش‌شون نتیجه‌ای عایدشون شده! و اونوقته که سگ سیاه افسردگی سراغ‌شون میاد!
ایندفعه به این اید‌ه‌هایی که دارم می‌نویسم فکر کنید و نتایجشو ببینید...
اینکه بی‌هدفی نه تنها چیز بدی نیست! بلکه برای افسرده‌های ناشی از جاه طلبی و کمال‌طلبی مثل دارو لازمه!
کسی از ما نخواسته ممتاز باشیم!... یا باید اثری در جهان بگذاریم!
کی گفته طرح الهی داریم!!... برای جهان چه اهمیتی داره رونالدو یا بیل گیتس بشیم یا نشیم؟!... خب که چی!!... بلکه براش این مهمه که خودمون باشیم... ساده ساده... روزمرگی با این نگاه خیلیم بد نیست... اینکه فقط با نیت یه روز فرصت لذت از زندگی از خواب بلند شیم بدون هدف! نه هدف یکساله و نه ده‌ساله!!
خدای جهان از ما رسیدن به آرزوهای گنده‌گنده نخواسته... بلکه خواسته روی ماسه‌های ساحل زندگی غلت بزنیم و بدون حسرت عمر گذشته یا حسادت به هم‌قطارهایی که جلوتر افتاده‌اند فقط یه زندگی نرمال داشته باشیم... خاکیِ خاکی
اصلا واقعیت اینه که خدا از ما نتیجه‌ای نخواسته... چون اون که بعهده خودشه... و از ما زندگی سالم و ساده خواسته
کلاس‌ها و اساتید موفقیت تو سر ما اینو می‌چپونن که باید موفق شیم و موفقیت هم یعنی اهداف گنده و خاصّ! نخیر موفقیت هنر لذت بردن و سپاسگزار خدا بودنه...
تازه اینطوری دست خدا بازتر میشه و راحتتر میتونه معجزه‌هاشو برامون رو کنه!
معجزه‌هایی که تا رهاشون نکنیم سراغمون نمیان! پس خیالتون راحت!!
اگه میخواهید کاملتر و منسجم در مورد "آیه های سیمرغی" بدونین توصیه میکنم حتما جلسه پنجم از "دوره مدیریت استراتژیک پیشرفته" رو تهیه کنید😊
بله، میخواهم جلسه پنجم دوره مدیریت استراتژیک رو داشته باشم... برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید
دیدگاه خود را بنویسید